سسک فابرگاس، در تابستان 2011 از آرسنال به تیم اصلی بارسلونا پیوست، و دومین خرید در فصل 12/2011 بود. او به عنوان بازیکن جدید بارسا در 15 آگوست 2011 معرفی شد.

سسک فابرگاس از 10 تا 16 سالگی در سطوح مختلف تیم‌های پایه اف سی بارسلونا بازی کرد، تا اینکه با آرسنال قرارداد بست. او جوانترین بازیکن آنجا بود و جوانترین گلزن تاریخ توپچی‌ها شد. پیشرفت سریع او، او را به بازیکن حیاتی آرسن ونگر تبدیل کرد. او در فصل 5/2004 بیش از 30 بازی در لیگ برتر انگلستان انجام داد. در سال 2008، در حالی که سسک فقط 21 سال سن داشت، اما به یک ستاره جهانی تبدیل شده بود، در این زمان بود که بازوبند کاپیتانی آرسنال به وی داده شد.

در 8 فصل بازی در باشگاه انگلیسی، سسک در مجموع 303 انجام داد و 57 گل به ثمر رساند، که رکورد درخشانی برای یک هافبک هست. بعلاوه وی در این سال‌ها پاس گل‌های زیادی به هم‌تیمی‌هایش داده است. به غیر از مصدومیت عجیب وی، بدترین چیز برای سسک عدم کسب قهرمانی با آرسنال بود. جام خیریه انگلستان در سال 2004 و جام حذفی انگلستان در سال 2005 تنها جام‌هایی است که وی کسب کرده است. در اروپا، بهترین فصل آرسنال 6/2005 بود که به فینال لیگ قهرمانان رسیدند و در حالی که سسک را در ترکیب اولیه خود داشتند، 2-1 به اف سی بارسلونا باختند.

در 15 آگوست او با اف سی بارسلونا برای 5 فصل قرارداد بست. مبلغ فسخ قرارداد او 200 میلیون یورو است.

اولین بازی ملی سسک فابرگاس برای اسپانیا، در سن 18 سالگی بود. او با تیم ملی اسپانیا در سال 2008 قهرمان اروپا و در سال 2010 موفق به کسب قهرمانی در جام جهانی شد. او پاس گل اینیستا را در فینال جام جهانی داد که منجر به قهرمانی اسپانیا شد.

خصوصیات

سسک فابرگاس می‌تواند در تمام پست‌های خط هافبک بازی کند. او می‌تواند به عنوان هافبک دفاعی، هافبک وسط یا راست یا چپ، و حتی به عنوان مهاجم کاذب بازی کند. وی به خاطر توانایی‌اش برای ورود به محوطه و پاس گل‌هایش شهرت دارد. با بودن او در زمین هم‌تیمی‌هایش بهتر بازی می‌کنند.

افتخارات

اف سی بارسلونا

2011/12 سوپر کاپ اروپا
2011/12 سوپر کاپ اسپانیا

آرسنال

2005 جام حذفی
2004 جام خیریه

تیم ملی اسپانیا

2010 جام جهانی
2008 جام ملتهای اروپا

تاریخچه ورزشی

2011-12 بارسلونا
2010-11 آرسنال
2009-10 آرسنال
2008-09 آرسنال
2007-08 آرسنال
2006-07 آرسنال
2005-06 آرسنال
2004-05 آرسنال
2003-04 آرسنال

ویکتور والدس به عنوان یک نوجوان، در تاریخ یکم جولای 1992 از پنا کینکو کوپاس به بارسا پیوست. او در سپتامبر همان سال به همراه خانواده‌اش عازم تنریف شد و بعد از سه سال مجددا به تیم بارسا پیوست.

مربیان باشگاه، پس از اینکه او به سرعت ارزش‌های خود را در تیم جوانان و تیم بارسا B اثبات کرد، تصمیم گرفتند که والدس را در فصل 2002-2003 به عنوان یکی از اعضای تیم اصلی انتخاب کنند. وی در ابتدا به صورت یک در میان با روبرتو بونانو در درون دروازه قرار می گرفت، اما در اواخر همین فصل تحت سر مربیگری رادومیر آنتیچ، خود را به عنوان یکی از بازیکنان ثابت تیم مطرح کرد.

او مکان خود را در فصل 2003-2004 در ترکیب اولیه تیم تثبیت کرد؛ وی در اکثر بازیهای بارسا در طی آن فصل حضور داشت و با عملکرد فوق‌العاده خود، کمک زیادی به تیمش کرد که در نهایت بارسا در آن سال به مقام نایب قهرمانی رسید.

والدس درفصل 2005-2006 یکی از بازیکنان کلیدی بارسا در رقابت‌های لیگ اسپانیا و لیگ قهرمانان بود. به یادماندنی‌ترین لحظات، عکس‌العمل‌های حیاتی او در فینال پاریس بود که به دومین قهرمانی بارسا در لیگ قهرمانان منجر شد.

والدس در فصل 2006-2007، دروازبان ثابت بارسا باقی ماند و در تمام 38 بازی لیگ اسپانیا بازی کرد؛ وی در فصل 2007-2008 تنها در سه بازی آخر حضور نداشت که به خوزه مانوئل پینتو این فرصت را داد تا اولین بازیهای خود را برای بارسا انجام دهد. والدس در تمام این سال‌ها پیشرفت کرده است و در حال حاضر یکی از بازیکنانی است که در اکثر بازیهای بارسا حضور داشته و سنگربان این تیم بوده است.

او در فصل 2008-2009 با تکیه بر خصوصیت منظم بودنش، موفق به کسب دومین جایزه زامورا شد؛ وی با وجود مشخص بودن قهرمانی لیگ در سه بازی آخر، درون دروازه قرار نگرفت. او در فینال رم عملکرد درخشانی داشت و به اولین دروازبان بارسا تبدیل شد که قهرمانی اروپا را برای بار دوم جشن می گرفت. عملکردهای فوق‌العاده او منجر به قرارداد بلند مدتی شد که حضور وی را تا سال 2014 در تیم بارسا تضمین می کرد.

او در فصل 2009-2010 با به جا گذاشتن بهترین رکوردها در تاریخ ورزشی‌اش، سومین جایزه زامورا را کسب کرد؛ در 38 بازی لیگ، او تنها 24 گل دریافت کرد (میانگین 0.63 گل در هر بازی). دروازبان افسانه‌ای بارسا، آنتونی رامایتز، تنها دروازبان بارساست که بیشتر از وی موفق به کسب جایزه زامورا شده است (5 بار).

وی با عملکرد خوب خود در سطح باشگاهی، موفق به پوشیدن پیراهن دروازبانی تیم ملی در جام جهانی 2010 شد، اگرچه در فرآیند قهرمانی اسپانیا در این تورنمنت، حتی یک دقیقه هم به بازی گرفته نشد.

خصوصیات

یکی از مواردی که باید توجه ویژه‌ای نسبت به آن داشته باشیم، این است که او پس از سپری کردن اولین فصل حضور در بارسا، در فصل دوم فراتر از تواناییهایش ظاهر شد؛ وی در حال حاضر یک دروازبان تراز اول است و با وجود سن کمش، تجربه های فراوانی دارد.

افتخارات

بارسلونا

2011/12 سوپر کاپ اروپا
2011/12 سوپر کاپ اسپانیا
2010/11 لیگ قهرمانان اروپا
2010/11 لالیگا
2010/11 سوپرکاپ اسپانیا
2009/10 لیگ اسپانیا
10/2009 جام باشگاه های جهان
10/2009 سوپرکاپ اروپا
10/2009 سوپرکاپ اسپانیا
09/2008 لیگ قهرمانان اروپا
09/2008 لالیگا
09/2008 جام حذفی
07/2006 سوپرکاپ اسپانیا
06/2005 لیگ قهرمانان
06/2005 لالیگا
06/2005 سوپرکاپ اسپانیا
05/2004 لالیگا

تیم ملی اسپانیا

جام جهانی 2010

افتخارات فردی

2010/11 جایزه زامورا در لیگ اسپانیا
2009/10 جایزه زامورا در لیگ اسپانیا
2008/09 جایزه زامورا در لیگ اسپانیا
2004/05 جایزه زامورا در لیگ اسپانیا

تاریخچه ورزشی

2011/12 بارسلونا
2010/11 بارسلونا
2009/10 بارسلونا
2008/09 بارسلونا
2007/08 بارسلونا
2006/07 بارسلونا
2005/06 بارسلونا
2004/05 بارسلونا
2003/04 بارسلونا
2002/03 بارسلونا

تاریخچه باشگاه فوتبال بارسلونا

باشگاه فوتبال بارسلونا  در شهر بارسلون در منطقهٔ کاتالونیای اسپانیا قرار دارد. باشگاه فوتبال بارسلونا باشگاهی ورزشی ،اجتماعی با هزاران عضو بوده که تیم فوتبال بارسلونا بخشی از آن می‌باشد. باشگاه بارسلونا درلایگای اسپانیا جزو سه تیمی است که هرگز به دسته پایین‌تر سقوط نکرده‌ است. شهرت تاریخی تیم اين باشگاه به‌ دلیل شیوه حمله‌ای ماهرانه و جذابش بوده که تأکیدش را بر بازی باز قرار می‌دهد.

باشگاه فوتبال بارسلونا در سال ۱۸۹۹ توسط عده‌ای سوئیسی، انگلیسی و اسپانیایی و به رهبری خوان گمپر تأسیس شد. بارسا به نوعی، نهادی برای ترویج فرهنگ کاتالان و کاتالانیسم است و از این رو عبارت «فراتر از یک باشگاه» الگو:کاتالانی را به عنوان شعار خود انتخاب کرده‌است. برخلاف بسیاری از تیم‌های جهان این باشگاه توسط هوادارانش اداره می‌شود. باشگاه بارسلونا دومین باشگاه ثروتمند جهان است. این باشگاه رقابت دیرینه‌ای با رئال مادرید دارد و به مسابقه‌ای که بین این دو تیم برگزار می‌شود اصطلاحاً ال کلاسیکو گفته می‌شود. نیوکمپ با گنجایش ۹۹.786 تماشاگر، ورزشگاه خانگی بارسلونا و بزرگترین استادیوم اروپا است. حدود ۲۵،۷% مردم اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند، این در حالیست که بارسلونا با دارا بودن ۴۴،۲ میلیون هوادار در اروپا، پرطرفدارترین تیم حاضر در اروپا نیز می‌باشد.

باشگاه فوتبال بارسلونا با ۲۱ قهرمانی در لالیگا، ۲۵ قهرمانی در کوپا دل ری، ۱۰ قهرمانی در سوپرجام اسپانیا و ۲ قهرمانی در کوپا دی لالیگا، بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم اسپانیا است. بارسلونا تنها تیمی است که از سال ۱۹۵۵ تا ۲۰۱۱ در جام باشگاه‌های اروپا حاضر بوده‌است. افتخارات بارسلونا در اروپا شامل ۴ قهرمانی در لیگ قهرمانان، ۴ قهرمانی در سوپرجام اروپا، ۴ قهرمانی در جام در جام اروپا و ۲ قهرمانی در جام لاتین می‌شود. در سال ۲۰۰۹، بارسلونا موفق شد اولین باشگاهی باشد که سه‌گانه لا لیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. هم‌چنین تنها تیمیست که توانسته شش‌گانه جام‌ها را فتح کند. بارسلونا را می‌توان یکی از موفق‌ترین تیم‌های قاره اروپا دانست.

- تأسیس باشگاه فوتبال بارسلونا

در ۲۲ اکتبر سال ۱۸۹۹ میلادی، هانس گمپر تمایل خود را به صورت آگهی در روزنامه لوس دپورتس برای تأسیس باشگاه فوتبال اعلام کرد. در ۲۹ نوامبر همان سال در جلسهٔ خیمناسیو سوله نتایج مثبتی حاصل شد و در نهایت یازده بازیکن شامل واتر وایلد، لوئیس دی اوسو، بارتومئو ترادس، اوتو کونزله، اوته مه یر، انریک دوکال، پره کبوت، کارلس پوجول، جوزپ لوبت، جانپارسونز و ویلیام پارسونز جذب شدند و باشگاه فوتبال بارسلونا متولد شد. باشگاه بارسلونا شروع موفقیت آمیزی در مسابقات ملی و منطقه‌ای نظیر مسابقات فوتبال کاتالونیا و کوپا دل ری داشت.

در ۱۹۰۲ میلادی باشگاه اولین جام خود، کوپا ماکایا را بالای سر برد و نیز در همان سال در فینال اولین دوره کوپا دل ری به مصاف بیزکایا رفت که ۱ – ۲ مغلوب شد. در ۱۹۰۸ میلادی، درحالی که باشگاه در شرایط مالی سختی قرار داشت و جز قهرمانی در مسابقات فوتبال کاتالونیا در ۱۹۰۵ میلادی تا آن زمان نتوانسته بود پیروزی دیگری به دست آورد، خوان گمپر به عنوان ریاست باشگاه برگزیده شد. گمپر در ۵ دوره متفاوت، در بین سال‌های ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۵، ریاست باشگاه را بر عهده داشت، و مجموعاً حدود ۲۵ سال را در خدمت باشگاه گذراند. از مهمترین دستاوردهای وی می‌توان کمک به بارسا برای به دست آوردن ورزشگاه اختصاصی را خاطر نشان کرد.

در ۱۴ مارس ۱۹۰۹ ، بارسلونا به ورزشگاه اینداستریا نقل مکان کرد. از ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۴ ، بارسلونا در جام پیرنه شرکت کرد و به عنوان بهترین تیم لانگیدوک، میدی، ناحیه آکیتن، باسک و کاتالونیا انتخاب شد. در آن زمان شرکت کردن در این رقابت‌های آزاد برای تیم بسیار مفید بود. در همین دوره زبان رسمی باشگاه از کاستیلن به کاتالونیایی تغییر کرد و تیم به‌تدریج به یکی از نمادهای مهم کاتالونیا تبدیل شد، تاجایی که برای بسیاری از طرفداران، حمایت از تیم بیشتر به واسطه جایگاه اجتماعی آن و نه بازی خود تیم اهمیت داشت.

گمپر، جک گرینول را به عنوان اولین مربی بارسلونا انتخاب کرد. وی همچنین تلاش‌هایی برای افزایش تعداد اعضای باشگاه انجام داد، به طوری که در سال ۱۹۲۲ میلادی، تعداد اعضای باشگاه به بیش از ۲۰٬۰۰۰ نفر افزایش یافت. این افزایش اعضا به لحاظ مالی تیم را قادر به تهیه ورزشگاه جدید ساخت. در نهایت باشگاه به ورزشگاه لس کورتس که در همان سال افتتاح شده بود، نقل مکان کرد. ورزشگاه جدید ۲۲٬۰۰۰ نفر گنجایش داشت که بعدها به ۶۰٬۰۰۰ نفر هم رسید. در دوران گمپر، تیم فوتبال بارسلونا موفق شد یازده بار مسابقات فوتبال کاتالونیا، شش بار کوپا دل ری و چهار بار کوپا دی پیرنه را فتح کرده و نخستین «عصر طلایی» خود را تجربه کند.

- ریورا جمهوری خواهی و جنگ داخلی

ریورا٬ جمهوری خواهی و جنگ دادر ۱۴ ژوئن ۱۹۲۵، جمعیت حاضر در یکی از مسابقه در حرکتی خودجوش برای اعتراض به دیکتاتوری میگوئل پریمو ده ریورا سرود ملی را هو کردند که در پی آن حکومت در واکنش به این عمل ورزشگاه را شش ماه تعطیل کرد و گمپر نیز مجبور به کناره‌گیری از ریاست باشگاه شد. همزمان با حرکت باشگاه‌ها به سوی حرفه‌ای شدن، مدیران بارسلونا نیز در ۱۹۲۶ اولین گام را در این مسیر نهادند. در ۱۹۲۸، بارسلونا پیروز جام اسپانیا شد، در مراسم اهدای جام ترانهٔ اودا اِ پلاکتو از رافائا آلبرتی یکی از اعضای اصلی گروه «نسل ۲۷» در وصف عملکرد قهرمانانه دروازه‌بان بارسا خوانده شد. در ۳۰ ژوئیه ۱۹۳۰، بنیان گذار باشگاه بارسلونا، خوان گمپر، بعد از دوره‌ای افسردگی به واسطهٔ مشکلات شخصی و اقتصادی اقدام به خودکشی کرد.

اگرچه بارسلونا با بازیکن سرشناسی چون جوزپ اسکولا به کار خود ادامه می‌داد، باشگاه به دلیل کشمکش‌های سیاسی که جامعه ورزشی را به کلی تحت شعاع قرار داده بود، وارد دوره‌ای از افت شد. باوجود کسب قهرمانی در سال‌های ۱۹۳۰، ۱۹۳۱، ۱۹۳۲، ۱۹۳۴، ۱۹۳۶ و ۱۹۳۸ در مسابقات کاتالونیا، بارسلونا هیچ موفقیتی در سطح ملی (بجز عنوان بحث برانگیز ۱۹۳۷) به دست نیاورده بود. یک ماه پس از شروع جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۶، برخی از بازیکنان بارسلونا و اتلتیک بیلبائو داوطلب خدمت سربازی در جمع افرادی شدند که در مقابل شورشیان نظامی می‌جنگیدند. در ۶ اکتبر همین سال جوزپ سانیول، مدیر باشگاه و از اعضای حامی حزب سیاسی استقلال طلب، توسط سربازان فالانژ در نزدیکی گواداراما به قتل رسید. در تابستان ۱۹۳۷، تیم به اردوی مکزیک و ایالات متحده رفت. این اردو اگرچه به لحاظ مالی باشگاه را در امان نگه می‌داشت، اما نیمی از تیم به دنبال پناهندگی در کشورهای فرانسه و مکزیک بودند. در ۱۶ مارس ۱۹۳۸، بارسلونا مورد بمباران هوایی قرار گرفت که به کشته شدن ۳۰۰۰ تن انجامید و دفتر باشگاه نیز از این بمباران در امان نماند. کاتالونیا چند ماه بعد به تصرف در آمد. باشگاه به نماد نافرمانی کاتالانیسم تبدیل شد و در پی‌محدودیت‌های ایجاد شده اعضای آن به ۳٬۴۸۶ نفر کاهش یافت. پس از جنگ داخلی، پرچم کاتالونیا ممنوع اعلام شد و تیم‌ها از استفاده از نام‌های غیراسپانیایی نیز منبع شدند. این اقدام باشگاه را مجبور به تغییر نام به  باشگاه فوتبال بارسلونا ‏ و حذف پرچم کاتالونیا از لباس تیم کرد.

- نونیز و ثبات در مدیریت (۲۰۰۰–۱۹۷۸)

در سال ۱۹۷۸ جوزپ لوییس نونیز در انتخاباتی توسط اعضای باشگاه به عنوان مدیر جدید انتخاب شد. این تصمیم بسیار نزدیک و متصل به گذار اسپانیا در مسیر دموکراسی و پایان یافتن دیکتاتوری فرانکو در سال ۱۹۷۴ بود. هدف اصلی نونیز ارتقا دادن بارسا به سطح یک باشگاه جهانی از طریق ثبات بخشیدن به آن در زمین و خارج از آن بود. وی به توصیه کرایف، آکادمی جوانان بارسلونا، لا ماسیا را در ۲۰ اکتبر ۱۹۷۹ تأسیس کرد. دوره ریاست او ۲۲ سال به طول انجامید و بر بارسلونا تاثیر بسازایی گذاشت. از زمان نونیز سیاست‌های سختگیرانه‌ای برای دستمزد و نظم و انضباط به جا مانده‌ است.

در ۱۶ مه ۱۹۷۹ بارسلونا با شکست ۴–۳ فورتونا دوسلدورف در مقابل بیش از ۳۰٬۰۰۰ طرفدار بارسلونایی که برای دیدن بازی به بازل سوئیس آمده بودند، توانست برای اولین بار جام در جام اروپا فتح کند. در ۱۹۸۲ مارادونا با قراردی به مبلغ ۵ میلیون پوند از بوکا جونیورز خریده شد و دهمین رکورد جهان از حیث مبلغ قرار داد رقم خورد. در پایان فصل ۱۹۸۳–۱۹۸۲ بارسلونا توانست با مربیگری منوتی، رئال مادرید را شکست دهد و قهرمان کوپا دل ری شود. حضور مارادونا در بارسا دیری نپایید و او بارسلونا را برای پیوستن به ناپولی ترک کرد. در آغاز فصل ۱۹۸۵–۱۹۸۴ تری وینابلز به عنوان مربی انتخاب شد و توانست لا لیگا را با هافبک برجستهٔ آلمانی، برند شوستر فتح کند. در فصل بعدی او تیم را به مرحله فینال جام باشگاه‌های اروپا برد که در ضربات پنالتی بارسا مغلوب استوا بخارست شد و عنوان نایب قهرمانی را کسب کرد.

پس از جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ باشگاه گری لینکر آقای گل آن رقابت‌ها را از باشگاه اورتون خرید و با دروازه‌بان آندونی زوبیزارتا قرار دادی طولانی بست. اما تیم در حالی که شوستر در محرومیت به سر می‌برد نتوانست موفقیت‌های زیادی کسب کند. وینابلز در آغاز فصل ۱۹۸۸–۱۹۸۷ از بارسا اخراج و لوییس آراگونز جانشین او شد. تمرد بازیکنان از نونیز در رویدادی که به هسپریا موتینی شهرت دارد در همین فصل رخ داد و این فصل با پیروزی ۱–۰ در مقابل رئال سوسیداد در فینال کوپا دل ری به پایان رسید.

در سال ۱۹۸۸ کرایف به عنوان سرمربی به باشگاه بازگشت و به زبان ساده‌تر یک تیم رویایی جمع کرد. در حالی که باشگاه با ستاره‌های بین‌المللی چون روماریو، رونالد کومان، میشل لادروپ و هریستو استویچکوف قرار داد داشت، او ترکیبی از بازیکنان اسپانیایی چون خوزه ماری باکرو، جوزپ گواردیولا و تکسیکی بگیریستین را به زمین می‌برد. بارسا زیر نظر یوهان کرایف توانست چهار عنوان قهرمانی لالیگا را بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ پی در پی کسب کند. در رقابت‌های اروپایی نیز با شکست سمپدوریا در فینال جام در جام اروپا ۱۹۸۹ و لیگ قهرمانان اروپا ۱۹۹۲ هر دو عنوان قهرمانی را به دست آورد. همچنین بارسا کوپا دل ری در سال ۱۹۹۰، سوپر جام اروپا در سال ۱۹۹۲ و سه سوپر جام اسپانیا را نیز ازآن خود کرد. یوهان کرایف با ۱۱ عنوان قهرمانی، موفق‌ترین مربی باشگاه تا به امروز بوده و با ۸ سال مربیگری پی در پی بیشترین مدت باقی‌ماندن در سمت مربیگری باشگاه را داراست. بخت یوهان کرایف در فینال دو فصل آخر مربیگریش برگشت و کسب نتایج ضعیف اسباب اخراج او توسط نونیز را فراهم کرد.

بابی رابسون جایگزین کرایف شد و تنها در فصل ۱۹۹۷–۱۹۹۶ در این سمت باقی‌ماند. او رونالدو را از پی‌اس‌وی خرید و توانست سه جام کوپا دل ری، سوپر جام اسپانیا و جام در جام اروپا را برای باشگاه به ارمغان آورد. حضور رابسون تنها یک راه حل کوتاه مدت بود تا لوئیس فن خال بتواند به باشگاه بپیوندد. رونالدو نیز چون مارادونا برای مدت کوتاهی در باشگاه ماند و سپس به اینتر میلان پیوست. به هرشکل ستارگان تازه‌ای چون لوییس فیگو، پاتریک کلایورت، لوییز انریکه و ریوالدو در باشگاه ظاهر شدند و بارسا هر دو جام کوپا دل ری و لا لیگا را در سال ۱۹۹۸ بالای سر برد. در ۱۹۹۹ ریوالدو به عنوان چهارمین بازیکن بارسلونا توانست عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال اروپا را کسب کند. علی‌ رغم تمام این موفقیت‌ها داخلی، عدم پیروزی بارسا در فینال لا لیگا ۲۰۰۰ که سبب قهرمانی رئال مادرید شد، استعفای نونیز و فن خال را در پی داشت.

- رفتن نونیز و آمدن لاپورتا

رفتن نونیز و فن خال از باشگاه قابل مقایسه با پیوستن لوییس فیگو به رئال مادرید نبود، فیگو نه تنها کاپیتان دوم تیم بلکه به عنوان قهرمانی قابل ستایش نزد هواداران بارسا شناخته می‌شد، تاجایی که بسیاری از کاتالونیایی‌ها او را از خودشان می‌دانستند. هواداران بارسا که از تصمیم پیوستن فیگو به رقیب دیرینه خود بسیار ناراحت بودند، این ناراحتی را با استقبال خشم‌ آلود خود از حضور فیگو در نیوکمپ نشان می‌دادند، حتی در اولین حضور او در نیوکمپ به سمتش یک کله خوک و شیشه پر ویسکی پرتاب کردند. در سال ۲۰۰۰ خوان گسپارت جایگزین نونیز شد و به مدت سه سال در این سمت باقی‌ماند. در این مدت باشگاه شاهد رفت‌ وآمد مربیان بود. در نهایت فن خال برای بار دوم به باشگاه بازگشت ولی از آنجایی که نتیجه مثبتی حاصل نشد، فن خال و گسپارت هر دو استعفا دادند.

پس از دوران ناموفق گسپارت، باشگاه با ترکیبی از مسئولین جوان به اوج بازگشت. خوان لاپورتا جایگزین گسپارت شد و فرانک ریکارد بازیکن سابق تیم ملی فوتبال هلند به عنوان مربی بارسا انتخاب شد. تاثیر بازیکنان بین‌ المللی و ترکیب آن‌ها با بازیکنان اسپانیایی تیم را به سمت کسب موفقیت مجدد سوق داد. بارسا توانست در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۴ لا لیگا و سوپر جام اسپانیا را فتح کند و قرار دادی با رونالدینیو، بازیکن سال فوتبال جهان ۲۰۰۶ ببندد.

در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵ بارسا مجدداً قهرمان لا لیگا و سوپر جام اسپانیا شد. در فینال لیگ قهرمانان بارسلونا در مقابل آرسنال قرار گرفت، درحالی که آرسنال تا پیش از ۱۵ دقیقه پایان بازی با ۱۰ بازیکن پیروز میدان بود، بارسا توانست نتیجه بازی را ۲–۱ به نفع خود تغییر دهد و جام را بعد از ۱۴ سال بالای سر بگیرد. در همان سال بارسلونا در جام باشگاه‌های جهان نیز شرکت کرد و در فینال با گل دقیقه ۸۲ حریف برزیلی خود، مغلوب اینترناسیونال شد. اگرچه بارسلونا فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ را با قدرت شروع کرد، اما در پایان بدون کسب هیچ عنوانی فصل را به پایان رساند. بعدها اردوی پیش از فصل در ایالات متحده که منجر به مصدومیت ساموئل اتوئو و لیونل مسی شد، به عنوان دلیل عدم موفقیت باشگاه اعلام شد.

در لالیگا که بارسا در بیشتر فصل‌ها در جایگاه اول قرار داشت، در سال جدید بی‌ثباتی باشگاه فرصتی برای پیشی گرفتن رئال مادرید و قهرمانی آنان شد. فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۷ برخلاف سال‌های گذشته موفقیتی برای باشگاه به همراه نداشت و در پی آن جوزپ گواردیولا مربی تیم دوم بارسلونا در پایان فصل جایگزین ریکارد شد.

بارسا در فینال کوپا دل ری ۲۰۰۹ با شکست ۴–۱ اتلتیک بیلبائو برای ۲۵امین بار قهرمان این رقابت‌ها شد. سه روز پس از آن شکست رئال مادرید در رقابت‌های لالیگا جام را برای بارسلونا در فصل ۲۰۰۹–۲۰۰۸ به ارمغان آورد. بارسا در حالی فصل را به پایان رساند که در ورزشگاه المپیک رم، منچستر یونایتد فاتح سال قبل جام باشگاه‌ها را با نتیجه ۲–۰ شکست داد و سومین عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا را فتح کرد. در نتیجه برای اولین بار در اسپانیا اولین سه‌گانه را به دست آورد. بارسا با شکست مجدد اتلتیک بیلبائو در فینال سوپر جام اسپانیا ۲۰۰۹ و پیروزی در مقابل شاختار دونتسک در فینال سوپر جام اروپا ۲۰۰۹ دو جام دیگر را نیز بالای سر برد. در دسامبر ۲۰۰۹، بارسا جام باشگاه‌های جهان ۲۰۰۹ را نیز فتح کرد و اولین تیم تاریخ فوتبال شد که شش‌گانه جام‌ها را توانست کسب کند. همچنین بارسلونا با فتح لالیگا با ۹۰ امتیاز و فتح سوپر جام برای نهمین بار توانست دو رکورد تازه در فوتبال اسپانیا به ثبت برساند.

- باشگاه فوتبال بارسلونا (۱۹۷۸–۱۹۵۷)

بارسلونا با مربیگری هلنیو هررا و لوییز سوارز جوان (بازیکن سال فوتبال اروپا در ۱۹۶۰) و دو بازیکن مجارستانی به توصیه کوبالا با نام‌های ساندور کوچیس و زولتان زیبور توانست دو عنوان ملی دیگر در سال ۱۹۵۹ و لا لیگا و جام بین شهری را در ۱۹۶۰ کسب کند. در ۱۹۶۱ بارسلونا اولین باشگاهی بود که توانست رئال مادرید را در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا شکست دهد، اما در فینال با نتیجه ۳–۲ مغلوب بنفیکا شد.

کار ساخت ورزشگاه نیوکمپ در سال ۱۹۵۷ به پایان رسید و این بدین معنا بود که باشگاه مقداری پول برای خرید بازیکنان جدید داشت. دهه ۱۹۶۰ موفقیت‌های کمتری برای باشگاه به همراه داشت و لا لیگا کاملاً در دست رئال مادرید بود. از جنبه‌های مثبت دهه شصت می‌توان به ظهور بازیکنانی چون جوزپ فوسته و کارلس رکساچ و پیروزی باشگاه در کوپا دل جنرالیسمه در ۱۹۶۳ و جام بین شهری در ۱۹۶۶ اشاره کرد. همچنین بارسلونا توانست رئال مادرید را در فینال کوپا دل جنرالیسمه در ورزشگاه برنابئو در حالی که فرانکو بازی را تماشا می‌کرد، شکست دهد و بخشی از اقتدار سابق خود را به نمایش بگذارد. با پایان یافتن دوره دیکتاتوری فرانکو در ۱۹۷۴، نام باشگاه به نام اصلیش تغییر کرد، طراحی تاج آن به شکل اولیه‌اش برگردانده شد و دوباره حروف اصلیش را به دست آورد.

فصل ۱۹۷۳–۱۹۷۴ شاهد حضور یوهان کرایف بود که برای ثبت یک رکورد جهانی به مبلغ ۹۲۰ هزار پوند از آژاکس خریداری شد. یوهان کرایف در مصاحبه‌ای با یکی از خبرگزاری‌های اروپا گفت:«من بارسلونا را به رئال مادرید ترجیح دادم زیرا نمی‌توانم برای تیمی بازی کنم که با فرانکو ارتباط دارد.» و این مصاحبه خیلی سریع او را به چهره محبوب هواداران بارسلونا تبدیل کرد و زمانی که وی نام فرزندش را یوردی، یک نام محلی کاتالانی گذاشت، بر میزان این محبوبیت افزوده شد. یوهان کرایف به همراه بازیکنان خوب دیگری چون خوان مانوئل آسنسی، کارلس رکساچ و هوگو سوتیل به باشگاه کمک کردند تا بتواند بعد از دهه ۱۹۶۰ با شکست ۵–۰ رئال مادرید در سال ۱۹۷۴ قهرمان لالیگا شود. یوهان کرایف در ۱۹۷۳ در اولین دوره حضورش در بارسا به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا برای بار دوم انتخاب شد، او در سال ۱۹۷۱، زمانی که برای آژاکس بازی می‌کرد توانسته بود این عنوان برای اولین بار کسب کند، همچنین برای بار سوم در سال ۱۹۷۴ درحالی که همچنان برای بارسلونا بازی می‌کرد مجدداً این عنوان را تصاحب کرد.

- ورزشگاه نیوکمپ

کمپ نو («میدان جدید»)، که غالباً به طور اشتباه «نیوکمپ» خوانده می‌شود ، ورزشگاه فوتبالی است که در شهر بارسلون در کشور اسپانیا قرار دارد. این ورزشگاه از زمان احداثش در سال ۱۹۵۷، محل انجام بازی‌های خانگی تیم فوتبال بارسلونا است. این ورزشگاه جزو ورزشگاه های ۵ ستاره یوفا بوده و تاکنون میزبان مسابقات بسیاری در رده‌های بالای بین‌المللی و فینال‌های لیگ قهرمانان اروپا، که آخرینش به سال ۱۹۹۹ مربوط است، بوده‌است. گنجایش این ورزشگاه 99٫786 نفر است، که آن را تبدیل به بزرگترین ورزشگاه اروپا و یازدهمین ورزشگاه بزرگ دنیا می‌کند. اسم رسمی آن، «استادی دل اف سی بارسلونا» (ورزشگاه باشگاه فوتبال بارسلونا) بود که در سال ۲۰۰۰ با رای اعضای باشگاه مبنی بر تغییر نام آن به لقب محبوب کمپ نو، این نام به عنوان نام رسمی ورزشگاه انتخاب شد.

کنار کمپ نو، «پالائو بلوگرانا» قرار دارد، ورزشگاهی که محل انجام بازیهای داخل سالن است، و نیز در مجاورت آن «آیس رینک» قرار دارد که محل انجام بازیهای هاکی روی یخ و پاتیناژ است. پشت ورزشگاه نیز محل قرار داشتن مینی استادی است، ورزشگاهی که تیم بارسلونا اتلتیک بازی‌های خود را در آنجا برگزار می‌کند.

- هواداران باشگاه بارسلونا

نام مستعار طرفداران بارسلونا کولز است. گفته می‌شود ۲۵٪ از جمعیت اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند و بعد از رئال مادرید که ۳۲٪ از اسپانیایی‌ها هوادار آن هستند، بارسا در جایگاه دوم قرار می‌گیرد. جایگاه سوم نیز به تیم والنسیا با ۵٪ حامی تعلق دارد. در اروپا بارسا دومین تیم محبوب این قاره‌است. تعداد اعضای باشگاه از فصل ۲۰۰۳–۰۴ از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر به ۱۷۰٬۰۰۰ نفر تا سپتامبر ۲۰۰۹ افزایش قابل توجهی داشته‌ است.

علاوه بر عضویت، در ژوئن ۲۰۱۰، به طور رسمی ۱٬۳۳۵ نفر در نقاط مختلف جهان در انجمن هواداران بارسا ثبت نام کرده‌اند. انجمن‌های هواداران وظیفه تبلیغ بارسلونا در محل‌های مختلف را دارند و در مقابل در حین بازدید از بارسلونا خدمات مفیدی دریافت می‌کنند. همچنین بارسا هواداران بسیار برجسته‌ای تاکنون داشته که در این میان می‌توان به پاپ ژان پل دوم که عضو افتخاری باشگاه بود یا خوزه زاپاترو که نخست وزیر فعلی اسپانیا است اشاره کرد.

- ال کلاسیکو

بارسلونا و رئال مادرید ال کلاسیکو می‌گویند. از ابتدا این دو تیم به عنوان نماینده دو منطقه و شهر رقیب، کاتالونیا و کاستیل شناخته می‌شوند. این رقابت بازتابی از تنش‌های فرهنگی و سیاسی میان دو منطقه‌ است که از جنگ داخلی اسپانیا نشئت می‌گیرد.

در مدت دیکتاتوری پریمو ده ریورا و بخصوص فرانسیسکو فرانکو (۱۹۳۹-۱۹۷۵) تمامی فرهنگ‌های محلی مورد سرکوب قرار گرفتند و تمام زبان‌های رایج در اسپانیا جز کاستیلایی ممنوع اعلام شدند. مردم کاتالان به یک نماد برای ابراز آزادی خواهی نیاز داشتند و بارسا تبدیل به فراتر از یک باشگاه برای کاتالان‌ها شد. به گفتهٔ مانوئل واسکس مونتالبان، پیوستن به بارسلونا بهترین راه برای کاتالان‌ها بود تا هویت خود را نشان دهند، این راه نسبت به پیوستن به جنبش‌های ضد فرانکو کم هزینه‌تر بود و امکان ابراز مخالفت را به آن‌ها می‌داد.

از سوی دیگر رئال مادرید در بسیاری از موارد به عنوان تجسمی از تمرکز ظلم حاکمیت، رژیم فاشیستی و فراتر از آن بود. (سانتیاگو برنابئو که ورزشگاه رئال به نام اوست از افرادیست که علیه ملی گرایی فرانکو جنگید.) به هر شکل در طول جنگ داخلی اسپانیا، اعضای هر دوتیم نظیر جوزپ سانیول و رافائل سانچز گوئرا متحمل آسیب‌هایی از سوی هواداران فرانکو شدند.

در دهه ۱۹۵۰، زمانی که بحث انتقال آلفردو دی استفانو مطرح شد، اختلاف دو باشگاه تشدید یافت. در نهایت او رئال مادرید را انتخاب کرد و در آن فصل باعث موفقیت آن‌ها نیز شد. در دهه ۱۹۶۰ هر دو تیم در جام اروپا به مصاف با یکدیگر رفتند که رئال مادرید توسط بارسا حذف شد. همچنین در آخرین رویارویی دو تیم در سال ۲۰۰۲ که توسط رسانه‌های اسپانیا «رقابت قرن» نام گرفت، بیش از ۵۰۰ میلیون نفر شاهد دیدار دو تیم بودند.

- ستاره های باشگاه بارسلونا :

از ستارگان بارسلونا می توان به یوهان کرایوف ، رونالد کومان ، میشل لادروپ ، لوییز سوارز ، جوزپ گواردیولا ، روماریو ، مارادونا ، ریوالدو ، فیگو ، آندونی زوبیزارتا ، رونالدو ، رونالدینهو ، لیونل مسی ، ژاوی ، اینیستا ، پویول و ... نام برد هر یک از این بازیکنان در دوره بازی خودشان جزء ستاره های  بارسلونا محسوب می شدند.

نتیجه رقابت‌های رسمی در الکلاسیکو

- افتخارات باشگاه بارسلونا

لالیگا :

22 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۲۹–۱۹۲۸، ۱۹۴۵–۱۹۴۴، ۱۹۴۸–۱۹۴۷، ۱۹۴۹–۱۹۴۸، ۱۹۵۲–۱۹۵۱، ۱۹۵۳–۱۹۵۲، ۱۹۵۹–۱۹۵۸، ۱۹۶۰–۱۹۵۹، ۱۹۷۴–۱۹۷۳، ۱۹۸۵–۱۹۸۴، ۱۹۹۱–۱۹۹۰، ۱۹۹۲–۱۹۹۱، ۱۹۹۳–۱۹۹۲، ۱۹۹۴–۱۹۹۳، ۱۹۹۸–۱۹۹۷، ۱۹۹۹–۱۹۹۸، ۲۰۰۵–۲۰۰۴، ۲۰۰۶–۲۰۰۵، ۲۰۰۹–۲۰۰۸، ۲۰۱۰–۲۰۰۹، ۲۰۱۱–۲۰۱۰ ، ۲۰13–۲۰12

23 بار نایب قهرمانی در سال های : ۱۹۳۰–۱۹۲۹، ۱۹۴۶–۱۹۴۵، ۱۹۵۴–۱۹۵۳، ۱۹۵۵–۱۹۵۴، ۱۹۵۶–۱۹۵۵، ۱۹۶۲–۱۹۶۱، ۱۹۶۴–۱۹۶۳، ۱۹۶۷–۱۹۶۶، ۱۹۶۸–۱۹۶۷، ۱۹۷۱–۱۹۷۰، ۱۹۷۳–۱۹۷۲، ۱۹۷۶–۱۹۷۵، ۱۹۷۷–۱۹۷۶، ۱۹۷۸–۱۹۷۷، ۱۹۸۲–۱۹۸۱، ۱۹۸۶–۱۹۸۵، ۱۹۸۷–۱۹۸۶، ۱۹۸۹–۱۹۸۸، ۱۹۹۷–۱۹۹۶، ۲۰۰۰–۱۹۹۹، ۲۰۰۴–۲۰۰۳، ۲۰۰۷–۲۰۰۶، ۲۰۱۲-۲۰۱۱

کوپا دل ری :

26 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۱۰–۱۹۰۹، ۱۹۱۲–۱۹۱۱، ۱۹۱۳–۱۹۱۲، ۱۹۲۰–۱۹۱۹، ۱۹۲۲–۱۹۲۱، ۱۹۲۵–۱۹۲۴، ۱۹۲۶–۱۹۲۵، ۱۹۲۸–۱۹۲۷، ۱۹۴۲–۱۹۴۱، ۱۹۵۱–۱۹۵۰، ۱۹۵۲–۱۹۵۱، ۱۹۵۳–۱۹۵۲، ۱۹۵۷–۱۹۵۶، ۱۹۵۹–۱۹۵۸، ۱۹۶۳–۱۹۶۲، ۱۹۶۸–۱۹۶۷، ۱۹۷۱–۱۹۷۰، ۱۹۷۸–۱۹۷۷، ۱۹۸۱–۱۹۸۰، ۱۹۸۳–۱۹۸۲، ۱۹۸۸–۱۹۸۷، ۱۹۹۰–۱۹۸۹، ۱۹۹۷–۱۹۹۶، ۱۹۹۸–۱۹۹۷، ۲۰۰۹–۲۰۰۸، ۲۰۱۲-۲۰۱۱

10 بار نایب قهرمانی در سال های : ۱۹۰۳-۱۹۰۲، ۱۹۱۹-۱۹۱۸، ۱۹۳۲-۱۹۳۱، ۱۹۳۶-۱۹۳۵، ۱۹۵۴-۱۹۵۳، ۱۹۷۴-۱۹۷۳، ۱۹۸۴-۱۹۸۳، ۱۹۸۶-۱۹۸۵، ۱۹۹۶-۱۹۹۵، ۲۰۱۱-۲۰۱۰

کوپا دی لالیگا :

2 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۸۳–۱۹۸۲، ۱۹۸۶–۱۹۸۵

سوپر جام اسپانیا :

10 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۸۳، ۱۹۹۱، ۱۹۹۲، ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۹، ٬۲۰۱۰ ۲۰۱۱

8 بار نایب قهرمانی در سال های : ۱۹۸۵، ۱۹۸۸، ۱۹۹۰، ۱۹۹۳، ۱۹۹۷، ۱۹۹۸، 1999، 2012

رقابت های اروپایی و بین اللملی :

جام باشگاه های اروپا :

4 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۹۲–۱۹۹۱، ۲۰۰۶–۲۰۰۵، ۲۰۰۹–۲۰۰۸، ۲۰۱۱–۲۰۱۰.

3 بار نایب قهرمانی در سال های : ۱۹۶۱–۱۹۶۰، ۱۹۸۶–۱۹۸۵، ۱۹۹۴–۱۹۹۳.

جام در جام اروپا :

4 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۷۹–۱۹۷۸، ۱۹۸۲–۱۹۸۱، ۱۹۸۹–۱۹۸۸، 1996–۱۹۹۷

2 بار نایب قهرمانی در سال های : ۱۹۶۹–۱۹۶۸، ۱۹۹۱–۱۹۹۰

سوپرجام اروپا :

3 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۹۲، ۱۹۹۷، ۲۰۰۹

4 بار نایب قهرمانی در سال های : ۱۹۷۹، ۱۹۸۲، ۱۹۸۹، ۲۰۰۶

جام بین قاره‌ای :

1 بار نایب قهرمانی در سال : 1992

جام باشگاه‌های جهان :

2 بار قهرمانی در سال های : 2009 ، 2012

1 بار نایب قهرمانی در سال : 2006

مشخصات فردی

نام:ژاوی هرناندس کروواس
پست:هافبک
محل تولد:ترسا (بارسلونا)
تاریخ تولد: 1980-01-25
قد: 170 سانتیمتر
وزن: 68 کیلوگرم

ژاوی تمام عمر فوتبالی خود را در نوکمپ گذرانده است. او زمانی که تنها 11 سال داشت به بارسا پیوست. پیشرفت او بسیار سریع بود تا اینکه در فصل 97-98 از تیم جوانان وارد تیم دوم بارسا شد.


در تیم دوم بارسا او به مغز متفکر تیم جوردی گونزالو تبدیل شد و به همراه تیم جواز صعود به دسته دوم را کسب کرد.

رویای ژاوی یعنی شروع رسمی کار با تیم اصلی زمانی تحقق یافت که او در تابستان 1998 در سوپر جام اسپانیا برابر مایورکا بازی کرد. او در ترکیب ثابت بود و گلزنی کرد، شروعی که برای او بهتر از این نمیشد. ژاوی همچنین در قهرمانی لیگ در فصل 1998-99 با مربیگری فن گال نقش مهمی را ایفا کرد که بارزترین مورد گل بسیار مهم او در نوئوو زوریا بود که شانس های تیم را برای قهرمانی افزایش داد.


فصل 1999-2000 فصل خوبی برای ژاوی بود که به علت مصدومیت گواردیولا او برای قسمت اعظم فصل انتخاب اول بود. بعد از اینکه کاپیتان افسانه ای تیم را به مقصد فوتبال ایتالیا ترک کرد ژاوی به بازیساز تیم بدل شد و به این کار ادامه داده است تا تمام استعداد و نبوغ خود را در این پست به اثبات برساند.

در زمان مربیگری فن گال، رکساچ، آنتیچ و رایکارد ژاوی همواره یک مهره کلیدی بوده است. این حقیقت زمانی اثبات میشود که بدانیم او در طول این مدت و در حالیکه هنوز فقط 25 سال سن دارد، 300 بازی رسمی انجام داده است.

در زمان مربیگری رایکارد، ژاوی نشان داده است که نه تنها میتواند در قلب خط هافبک بازی کند، بلکه این توانایی را دارد که در هر پستی در وسط زمین به بازی گرفته شود. این توانایی را از آنجا میتوان فهمید که او در قهرمانی لیگ در فصل 2004-05 بازیکنی بود که با انجام 36 بازی بیشترین بازی ها را انجام داد.

ژاوی هرگز 2 دسامبر 2005 را فراموش نخواهد کرد. در حین تمرین در لامسیا، لگامنت پای چپ او پاره شد. دوره درمانی او سریعتر از انتظار طی شد و پس از 5 ماه توانست بازی کند. در 29 آوریل 2006 و در بازی مقابل کادیز، ژاوی مجددا "احساس یک فوتبالیست" را داشت. او به موقع برگشت تا قهرمانی های لیگ و لیگ قهرمانان را در کنار هم تیمی هایش جشن بگیرد.

در دو فصل پایانی حضور فرانک رایکارد بر روی نیمکت بارسا، ژاوی یکی از بازیکنانی بود که بیش از بقیه مورد استفاده این هلندی قرار گرفته بود. علاوه بر این در فصل 2007/08 او رکورد شخصی خود را به 7 گل ارتقا بخشید. رکورد قبلی او، 4 گل در فصلهای 2001/02 و 2003/04 بود.

بعلاوه، ژاوی هرناندر همچنین بازیکن فیکس تیم ملی اسپانیا بوده است. او در جامهای جهانی 2002 و 2006 و جام ملتهای اروپای 2004 و 2008 حضور داشته است و در یورو 2008، پس از قهرمانی اسپانیا، به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت انتخاب شد.

خصوصیات و ویژگی ها

ژاوی در تمام بازی ها بازیساز تیم است و هیچگاه ابدا عصبی نمی شود به طوریکه که با خونسردی فوق العاده ای تیم را هدایت میکند. از زمانی که او بازیساز بارسا شده است، بینایی و دیدی باورنکردنی در درون زمین نشان داده است. او نمونه دیگری از کار خوبی است که در تیم جوانان بارسلونا انجام میشود، خصوصا در پستی که به شماره 4 برمیگردد و همانگونه که او به بلوغ رسیده توانایی بیشتری از خود بروز داده است و میتواند هر گاه که مربی از او بخواهد خود را با پست های مختلف میانه زمین وفق دهد.


پاس های روبه جلوی او و توانایی اش در برداشتن فشار از روی تیم و حفظ توپش که تقریبا از تمام بازیکنان دیگر بهتر است،از یک یک نقطه قوت درون زمین ساخته است. او همچنین در کارهای دفاعی و در گرفتن توپ از حریف کاملا توانا است.


به علاوه، او خودش را در استفاده از توپ های مرده هم به خوبی نشان داده است، همانگونه که با شوت های قدرتمندش گلهای حساسی را از روی این موقعیت ها به ثمر رسانده است.


ژاوی روز دوم دسامبر سال 2005 را همیشه به یاد خواهد داشت. در طول تمرین در لاماسیا هافبک متولد ترسا از ناحیهزانوی چپ دچار مصدومیت شدید و پارگی لیگامنت شد. بعد از حدود پنج ماه او به میادین بازگشت. در بیست و نهم آوریل 2006 بازگشت و در مقابل کادیز بازی کرد و گفت" دوباره احساس یک فوتبالیست را دارم".او توانست به همراه بقیه هم تیمی هایش قهرمانی در لیگ و لیگ قهرمانان را جشن بگیرد.


بازیساز بارسا یکی از اعضای ثابت تیم ملی اسپانیا به رهبری لوئیز آراگونز در جام جهانی 2006 آلمان بود. جایی که تیم اسپانیا تا مرحله دوم پیش رفت و در آنجا به وسیله فرانسهحذف شد.


افتخارات

بارسلونا

2006-07 سوپرجام اسپانیا
2005-06 لیگ قهرمانان
2005-06 لالیگا
2005-06 سوپرجام اسپانیا
2004-05 لالیگا
1998-99 لالیگا

تیم ملی اسپانیا

1999 قهرمانی زیر 20 سال جهان

2000 مدال نقره بازی های المپیک سیدنی

2008 قهرمانی جام ملتهای اروپا

قهرمان در  4جام داخلی و اروپایی

در فصل 2008-09

زندگي نامه ي مسي

ليونل آندره مسي 24 ژوئن سال 1987 در شهر روساريو آرژانتين ديده به جهان گشود.

وي عضو تيم ملي بزرگسالا ن آرژانتين و تيم بارسلونا اسپانيا است. بسياري از مطبوعات به وي لقب مارادوناي جديد داده‌اند. لقب وي كه توسط خودش انتخاب شده «جانشين» است.

ليونل در سن 5سالگي بازي را در تيم گراندولي آغاز كرد. تيمي كه پدرش به عنوان مربي در آن جا مشغول به كار بود. در سال 1995 مسي به تيم نيوولز اولدبويز آرژانتين پيوست. وي 11 سال  داشت كه پزشكان تشخيص دادند دچار كمبود هورمون رشد است.

باشگاه ريور پلاته علاقه خود را براي به خدمت گرفتن مسي نشان داد اما آنها پول كافي براي خرج معالجه وي نداشتند. كارلوس ريساچ مدير ورزشي باشگاه بارسلونا اسپانيا، از استعداد بي‌ظير مسي آگاه شد. ريساچ پس از تماشاي بازي وي به نمايندگي از باشگاه بارسلونا با مسي قراردادي امضا كرد.

آنها پيشنهاد كردند تمام مخارج پزشكي ليونل را قبول مي‌كنند به شرطي كه وي براي شروع زندگي جديد به اسپانيا نقل مكان كند. خانواده مسي نيز به همراه اين بازيكن جوان به اروپا منتقل شدند و ليونل  كارش را در تيم جوانان بارسلونا آغاز كرد.

جانشين به زودي توانست در تركيب تيم دوم بارسلونا جايگاه ثابتي به دست آورد. در آن فصل وي ركورد جالبي برجاي گذاشت. ميانگين بيش از يك گل در هر بازي. مسي در آن فصل توانست در 30 بازي 37 گل به ثمر برساند.

 ليونل مسي در اكتبر 2004 توانست اولين بازي رسمي‌اش  را براي بارسلونا برابر اسپانيول انجام دهد. با اين بازي وي عنوان سومين بازيكن جوان تاريخ باشگاه بارسلونا را به خود اختصاص داد.

زماني كه در تاريخ 1 مي 2005 مسي توانست اولين گل رسمي‌اش را براي بارسا در مقابل تيم الباسته بالومپايه به ثمر برساند تنها 17 سال و 10 ماه و 7 روز سن داشت. وي با اين گل توانست خود را به عنوان جوان‌ترين گلزن بارسلونا در لا ليگا مطرح كند.

 به مسي اين شانس را دادند تا بتواند به عضويت تيم ملي اسپانيا دربيايد اما وي اين پيشنهاد را رد كرد. در ژوئن سال 2004 مسي در بازي دوستانه بين دو تيم فوتبال زير 20 ساله‌هاي آرژانتين و پاراگوئه به ميدان رفت.

در ژوئن 2005 توانست همراه با تيم زير 20 ساله‌هاي آرژانتين به مقام قهرماني مسابقات جام جهاني جوانان دست يابد.

ليونل با زدن 6 گل كفش طلايي مسابقات و توپ طلايي بهترين بازيكن تورنمنت را نيز تصاحب كرد. با وجود اين كه ليونل بسيار جوان بود هميشه وي را با ديگو مارادونا مقايسه مي‌كردند.

در تاريخ 27 ژوئن باشگاه بارسلونا قرارداد جديدي با مسي تا سال 2010 منعقد كرد. در اين قرارداد يك ماده وجود دارد كه در آن آمده است هر تيمي مي‌تواند با پرداخت مبلغ 150 ميليون يورو، مسي را به خدمت بگيرد. اين مبلغ  30 ميليون يورو بيشتر از مبلغ فروش رونالدينيو است.

در سال 2005 خوزه پكرمن، ليونل مسي را به تيم ملي بزرگسالان آرژانتين دعوت كرد. وي اولين بازي‌اش را برابر مجارستان انجام داد. مسي در دقيقه 63 وارد ميدان شد اما به فاصله 40 ثانيه از زمين مسابقه اخراج شد. پس از اين مسابقه، مسي اولين بازي واقعي خود را براي تيم ملي آرژانتين برابر پاراگوئه انجام داد.

وي اولين بازي خود را در جام باشگاه‌هاي اروپا در تاريخ 27 سپتامبر و در برابر اودينسه انجام دهد. در دسامبر همان سال روزنامه ايتاليايي توتو اسپورت جايزه پسر طلايي 2005 را كه به بهترين بازيكن زير 21 سال اروپا داده مي‌شود، به ليونل مسي داد. جانشين توانست بالاتر از وين روني، لوكاس پودولسكي و كريستيانو رونالدو قرار بگيرد.

مصدوميت شديد باعث شد مسي به مدت دو ماه از كليه فعاليت‌هاي ورزشي دور بماند. به خاطر اين مصدوميت حضور وي در جام جهاني 2006 در هاله‌اي از ابهام فرو رفت. با اين وجود نام ليونل مسي را به عنوان بازيكن تيم ملي آرژانتين  براي حضور در جام جهاني تحويل مقامات برگزاري مسابقات دادند.

مسي پس از روماريو (فصل 94-93) اولين بازيكن بارسلونا بود كه توانست در معروف‌ترين دربي اسپانيا هت تريك كند. در اين فصل مسي گلي به ثمر رساند كه همگان دوباره وي را با مارادونا مقايسه كردند. جانشين همانند مارادونا در بازي با انگلستان توپ را دريافت كرد، 62 متر با توپ حركت كرده 6 نفر از بازيكنان حريف را پشت سر گذاشت و دروازه ختافه را گشود.

تمام كارشناسان ورزشي جهان اين گل را مشابه گل قرن مارادونا دانسته و پس از اين گل، مطبوعات اسپانيا به وي لقب «مسيدونا» دادند.

ليونل مسي در فصل 2008- 2007 توانست در يك هفته 5 گل به ثمر برساند تا تيم بارسا به صدر جدول رده‌بندي صعود كرده و خودش نيز يك شروع رويايي را تجربه كند. فرانتس بكن بائر و يوهان كرايف ستارگان سابق جهان فوتبال، از لئو به عنوان بهترين بازيكن جهان نام برده‌اند.